آموزش نحو توسط مهندس صنایع

نوشته شده توسط امیر خندان    ۸ بدون دیدگاه

جناب مهندس صنایع،استاد نحو ما شد!

چند روز دیگه و شاید کمتر از یک هفته دیگه شروع کلاس های حوزه برای ورودی های جدید هست.منم یادی از سال قبل کردم و گفتم یه خاطره گونه ای از روزهای اول سال قبل براتون بنویسم.

اگه تو دانشگاه با چنین مساله ای مواجه نشده بودم،هضم این مساله تو روزهای اول حوزه کمی برام سخت بود.

همیشه روز اول دوره های تحصیل یادآور خاطرات شیرین و جالبی برای ما آدم هاست.

کمتر کسی هست که از روزهای اول دبستان یا دانشگاه خاطره و یا نکته ای تو ذهنش نداشته باشه و من هم از این قاعده مستثنی نییستم.

برم سر اصل مطلب(آخ که این اصل مطلب چه حرف های نهفته ای داره!) :

تو دانشگاه،یه استاد از زبان تخصصی تا تاریخ و و انواع حوزه های درسی رو تدریس می کرد. استادی که تکنولوژی آموزشی خونده بود،زبان تخصصی ۲ جامعه شناسی تدریس میکرد.و همین طور ادامه بدید.ترمی شاید ده واحد فقط با یه استاد داشتیم.فقط جای کلاس عوض میشد واستاد همون استاد و …که تو خود حدیث مفصل بخوان که دیگه چه اتفاقی میافته در این سیستم آموزشی!

روز اول درسی طلبگی رفتم سر کلاس یه مهندس.مهندس روح الله راسل،استاد نحو ۱(برای آشنایی بیشتر با ایشون اینجا رو کلیک کنید.)

من که انسانی خونده بودم و تو کنکور عربی عمومی و اختصاصی رو ۷۰ درصد زده بودم حالا باید می رفتم سر کلاس یک مهندس که ریاضی خونده بود و مهندس صنایع بود.

اول طبق قضاوت بر اساس ظاهر پیش خودم گفتم حتما این استاد هم همون دیپلمه ها هست که الان می خاد به ما فخر بفروشه که من از دبیرستان اومدم و درس دین خوندنم و فلان و بهمان!

استاد شروع کرد به پرسیدن اسم دانشگاه ها و رشته تحصیلی بچه ها!ولی چیزی نگفت که خودش کجا خونده و از کی و کجا.

چند روزی گذشت.چند تا از دوستان به جمع طلبه ها اضافه شدند.طبق معمول روز اول استاد شروع کرد از رشته تحصیلیشون پرسیدن.وقتی از یکی از رفقا رشته رو پرسیدند،کمی کنجکاوی بیشتری نشون دادند و گرایش و چند تا سوال دیگه هم پرسیدند.کنجکاوی ما زیاد شد و سوال ها شروع.معلوم شد استاد در یکی از دانشگاه های آزاد تهران مهندسی خوندند و تازه بعد از خدمت سربازی اومدند طلبه شدند و تازه اون هم در شرایطی که متاهل هم بوده اند.

بعدا و در طی تدریس،فهمیدیم که ایشون ظاهرا حافظ قرآن هم هستند و در حوزه قرآن چه در عرصه تجوید و چه در حوزه تفسیر کار کرده اند.و بعدا هم معلوم شد که در کلاس تفسیر علامه جوادی هم حضور داشتند و گاهی به فراخور متن نکته ای از تفسیر ایشون برای ما میگفتند.

برای من این قضیه خیلی جالب و شیرین بود.این اشتراک سبب شد که یه حس شیرین و انس با استاد داشته باشیم.بعدا فهمیدم کم نیستند اساتیدی که تو مدرسه هستند و مدارک دانشگاهی دارند و خودشون هم توی معصومیه درس میخوندن.میتونید پروفایل اساتید رو از اینجا بررسی کنید.البته این لیست کامل نیست و محذوفات و اضافاتی داره.

گاهی کمی آدم خسته و یا ناامید میشه،ولی وقتی آدم پشتکار و شرایط چنین افرادی رو میبینه،انگار دوپینگ میکنه.

دوباره یه انرژی مضاعفی میگیره و البته حجت هم بر آدم تموم،که وقتی افرادی با این شرایط به این راه وارد شدن و چنین محکم راهشون رو ادامه دادند،پس تکلیف ما معلومه….

ایشون روش خاص تدریسی رو دارند پیگیری میکنند.مثلا حضور با لبتاب رو سر کلاس امسالشون ضروری اعلام کردند و خودشون هم صال قبل از روی لبتاب ندریس می کردند.زیاد ازشون تعریف نمیکنم،جون تعریف زیاد دارند.شاید به فراخور مسائل دیگه ای باز هم از ایشون یادی کنم.

یا علی

______________________________________________________________

*صبح یه مطلبی رو که قول داده بودم گذاشتم ولی به دلایلی برداشتم.معذرت بابت قولم و معذوریت.

**قراره از این هفته هر هفته دوبار به روز بشیم. من هر چهارشنبه و مهندس طلبه یکشنبه ها.

***خوب!مهندس طلبه زحمت کشیده و یه دسته به اسم من گذاشته که هر کی خواست مطالب من رو به ترتیب بخونه،بتونه.از اینجا این دسته رو ببینید.

****قراره آخر هفته برم مناطق عملیاتی غرب؛جای همه دوستان خالی.انشاالله در اولین فرصت نظرها رو جواب میدم.

پس نوشت:

*چند وقت بعد از انتشار این مطلب مصاحبه ای توسط سایت طلبگی تا اجتهاد با این استاد گرامی صورت گرفت که میتونید از این جا پیگیری کنید.البته موضوعش یه کم تخصصی هست.البته عکس هاس استاد هم در این مطلب هست.

**استاد مهدی کچویی سلمانی هم درس صرف ساده رو تدریس میکردند که ایشون هم مهندس نرم افزار هستند ولی چون از قبل متوجه شدم جذابیتی برام تو دیدار با ایشون حاصل نشد.ایشون هم ظاهرا حافظ قرآن هستند و یکی از اساتید خوب مدرسه.