نمیدانم چه سرّی است میان عَلم و قَلم! شاید علم های به پا خواسته دیروز،قلم های امروز را تربیت کرده اند. نمی دانم!نمیدانم! ولی این را خوب میدانم که هر علم که می افتد ،هزاران قلم از آن جوانه میزند و رشد میکند و بزرگ میشود. آری!پس ای مادر خوبی ها از علمدارت بخواه قلم شکسته ام را برافراشد ،بر فراز آسمان ها،تا همه جهانیان بدانند که جز عشق پسرت هیچ در چنته ندارم! پس […]

قلم میزنم برایت ای سوال،که عمریست در ذهنم بی جواب مانده ای که: آنها مردانه جنگیدند،پس چرا ما نمیتوانیم مردانه درس بخوانیم…   چند هفته پیش که میخواستم از تهران بیام قم،با یه طلبه فاضل از نسل حسین(علیه السلام) ،همراه شدم ،که محاسنش رو توی راه اسلام سفید کرده بود. باهاش گرم صحبت شدیم و صفایی بردیم. میگفت:از اول که وارد حوزه شده(حدود ۴۰ ،۵۰ سال پیش) تا الان هیچ وقت به هیچ کس نگفته […]

برایت مینویسم،إی سید اهل قلم! مینویسم زیرا که عمریست مانند کودکی نویسندگی را از تو تقلید کرده ام. میدانم که هیچ در چنته خود ندارم،ولی آن هیچ هم ،ساخته و پرداخته دست توست پس سید جان،به جان مادرمان،مانند گذشته باز نیز دستم بگیر و کمکم کن،زیرا که امروز بیش از هر زمان به صحبت هایِ شبانگاهت نیازمندم، پس کمکم کن إی زنده ترین زنده ها…   دیشب حاج یکتا اومد مدرسمون و چند دقیقه کوتاه […]

این بار قلم میزنم برایت ،إی حاج محمود! آری،این بار برایت قلم میزنم،زیرا که صدای گرمت بهانه ای شد تا دقایقی برایِ مادرم گریه کنم! آری،میدانم که دنیا بهانه ایست تا برایت بگریم مادر! این بار صدای حاج محمود بهانه شد! فردا روز نگاه به درِ خانه! فردا ها نگاه به آتش! آری!آری!هنوز فراموش نکردم که گاهی صورت نیلی نیز بهانه ای میشود ،تا دقایقی برایت گریه کنم مادر! بگذار تا اهلان دیوانه ام خوانند،ولی […]