اکثر زائران نجف اشرف جز حرم امیرالمومنین و مسجد کوفه و بازارهای درب داغون نجف خیلی فرصت نمیکنند جای دیگه ای سرک بکشند.ولی انگار این فضولی و گشت و گذارو روی پیشونی ما حک کردن و با کوتاه بودن سفر، بازم نتونستم با نفس خبیثم مبارزه کنم و آخرش دل رو زدم به کوچه پس کوچه های نجف تا حوزه علمیه نجف اشرف رو پیدا کنم. البته شاید نامردی باشه اسمش رو کوچه بذاریم،یه چیز […]

هواپیما به آهستگی از زمین بلند میشود،و از پنجره کوچک هواپیما به شهر زیبای بیروت مینگرم. آری،گویا چند هفته سفرم در عرض چند ثانیه از جلو چشمانم میگذرد.

وارد حوزه ای کوچک در گوشه ای از شهر بعلبک میشوی،ابتدا نگهبان سوالاتی میکند و بعد از فهمیدن قرار با یکی از مسئولین مدرسه اجازه ورود به حوزه صادر میشود. وارد حیاط حوزه که میشوی احساس آرامش عجیبی را حس میکنی.گویی از تمام غصه های عالم فارغ شده ای. لحظاتی چشمانت را میبندی و گویی از شدت لذت روح از بدنت جدا میشود.

اولش تصمیم گرفتم برم توی دل مردم لبنان و از کوچه و مغازه ها عکس بگیرم. البته نه هر جایی،جایی که عکسهای رهبری و امام رو با عشق و جان نصب کردن.ولی چه کنیم که تقدیر چیز دیگه ای خواست… حدود ساعت ده صبح بود که لباس پوشیدم و پاسپورتم رو مثل همیشه با خودم برداشتم و از همه مهم تر دوربینم ! زدم به دل خیابون های ضاحیه (نام منطقه جنوبی شهر بیروت).

با وجود مشکل در پاسپورتت اجازه جسارت به تویِ ایرانی را نمیدهد و مهر اقامت را در پاسپورتت میزند و با احترام و عزت تمام بدرقه ات میکند… از عکس های سید حسن نصرالله،امام موسی صدر که در جای جایِ شهر بگذریم ،ایست های بازرسی حزب الله توجهت رو به خودش جلب میکنه.و وقتی علت رو جویا میشوی ،بمب گذاری های اخیر دشمنانِ سوریه در لبنان را دلیل بر این کار میدانند.