برایِ خدا!(۲)

نوشته شده توسط مهندس طلبه    ۲۱ بدون دیدگاه

آدم اگه بینا باشه میتونه اسباب و مسببات و تو این جهان ببینه…

چند روز پیش توفیق داشتم پیش یکی از روحانی های بزرگوار بودم (قبلا یه خاطره از ایشون نقل کردم،برای خوندن خاطره قبلی اینجا کلیک کنید) ابن بار هم ایشون یکی دیگه از خاطراتشون و نقل کردن که شخصا برای من خیلی جالب بود:

،سالهای قحدود سالهای ۴۲ و ۴۳ بود،اون زمان شاه معافیت سربازی و برای طلبه ها برداشته بود و اگه طلبه ای به چشم مامورای شاه میومدن اونا طلبه رو میگرفتن و میفرستادن سربازی.منم برای دیدن خانواده رفته بودم شهرستان.اتفاقا یکی از مامورای شهربانی منو دید و گفت که بیام شهربانی به یه سری سوال جواب بدم.رفتم اونجا و بهم گفتن که آقای ع باشما کار داره!تا اسم آقای ع و شنیدم شستم خبردار شد که قضیه سربازیه!آقای ع منو دید و بهم گفت که باید برم مرکز استان خودم و برای سربازی معرفی کنم. (تو پرانتز بگم که این اقای ع دل خوشی از مافوقش نداشت،چون مافوقش آدم سختگیری بود و پسرش و فرستاده بود سربازی،از اون طرف هم بهش فشار میوورد که چرا طلبه ها رو نمیاری برای سربازی!)

بعد به سربازا دستور میداد که همراه من بیان!اما هیچ کس قبول نمیکرد! میگفتن ما آبروی خودمون و نمیبریم!(چون اگه مردم میدیدن که مامورا یه طلبه رو به زور میبرن وجه ی اون طرف بین مردم خراب میشد )تا اینکه با قول یه هفته مرخصی یکی از سربازا حاضر شد با من بیاد،اونم به این شرط که اون یه طرف خیابون باشه منم طرف دیگه! صبح زود هم راه افتادیم که خلوت باشه و من و کسی نبینه!

خلاصه به همراه اون سرباز و پدربزرگم  سوار اتوبوس شدیم و به شهررفتیم (علت همراه اومدن پدربزرگم این بود که اگه بشه بتونم معافیت کفالت بگیرم.پدرم هم که یکی ازروحانیون با اخلاص شهرستانمون بود،بعدا خودشون و به ما رسوندن.)وقتی رسیدیم شهربانی اونجا یه پیرمرد بد اخلاق که همه کاره اونجا بود منو دید  وبا عصبانیت گفت :برای چی اومدی؟گفتم برای سربازی.گفت :اینا کیه با خودت اوردی ؟گفتم اگه بشه میخوام معافیت کفالت بگیرم.نیشخندی زد وگفت:اینا فایده نداره و تو سربازی!گفت برو بیرون منتظر باش تا صدات کنم.ما هم هیچی نگفتیم .و رفتیم بیرون.هرچی صبر کردیم کسی صدامون نزد.آخرش بعد یکی دو ساعت معطلی برگشتم پیش همون پیرمرد بداخلاق و گفتم :هرچی وایسادم خبری نشد،چی کار باید بکنم؟با عصبانیت گفت:این برگه رو پر کن.همون لحظه بود که پدرم از در وارد شدن.

پیرمرد بهم گفت پایین برگه بنویس که من نمیتونم کفالت کسی و به عهده بگیرم .احساس کردم با این حرفش میخواد یه چیزی بهم بگه.چیزی نگفتم.دوباره حرفش و تکرار کرد.دوباره چیزی نگفتم.دفه سوم که ازم خواست این کارو بکنم گفتم:پس کی به پدر بزرگم رسیدگی کنه؟یهو گل از گل پیرمرد شکفت و گفت:آهااااان.همینو بگو!

همون پیرمرد بداخلاق که با یه من عسل هم نمیشد خوردش حالا  داشت به من کمک میکرد که معاف بشم.

پیرمرد یه سری سوال از پدرم پرسید و بعد گفت:حاج آقا از در که وارد شدی محبتت افتاد تو دل من!تا این جمله رو گفت پدربزرگم سریع گفتن:حالا که اینطوریه کار پسرشون و راه بنداز!پیرمرد هم گفت:کارپسرشون که حله!و معافیت کفالت رو برای من درست کرد!!!وقتی به شهرستان خودمون رسیدیم آقای ع و دیدیم،ازمون پرسید:چی شد؟سرباز شدی؟گفتم نه!معاف شدم! کارد میزدی خون آقای ع در نمیومد!گفت حالا آزاد شدی!گفتم من از اول آزاد بودم و بنده هیچ کسی جز خدا نبودم!و راهم و کشیدم و اومدم!

یه ماهی از این ماجرا گذشت.یه روز که تو خونه نشسته بودم در خونه رو زدن.پدرم رفتن دم در و بعد از مدتی  اومدن و گفتن قراره منو بفرستن مکه،میدونی که من نمیتونم برم، اگه میخوای میتونی به جای من بری،منم از خدا خواسته قبول کردم!فقط یه مشکل بود اونم اینکه باید دوباره میرفتیم پیش اون پیرمرد بداخلاق و ازش اجازه خروج میگرفتیم.یادم افتاد که لحظات اخر بهم گفته بود که تو رو معاف میکنم که بری یه طلبه فاضل و باسوادبشی!حالا ما میخواسیم درس و ول کنیم و بریم مکه!

توکل به خدا کردیم و رفتیم شهر پیشش.همونجور که فکر میکردیم اول مخالفت کرد.گفت من شما رو معاف کردم که برید پی درستون حالا میخواید برید مکه؟؟؟پدرم گفتن این کار علت داره .این هم جزو درسشه.بین ما طلبه ها معروفه که تا کسی نره مکه و اونجا رو نبینه نمیتونه از چند و چون و ماجرا و احکام و مسایلش سر در بیاره.بالاخره راضیش کردیم و راهی مکه شدیم.

اعمال و به جا اوردیم از اونجا رفتیم مدینه.اون زمان یه سری راننده های عراقی بودن که با هزینه کم از راه زمینی حجاج و میبردن کربلا،با بقیه همسفرا نشسته بودیم و که یکی از راننده ها اومد و به ما اصرار کرد که بریم،چند نفری قبول کردن  که باهاش برن.به من هم پیشنهاد دادن که باهاشون برم.بهشون گفتم من برای سفر حج پول همراه خودم اوردم.راستش الان خیلی پول ندارم،یه مقداری هست که برای سوغاتی کنار گذاشتم. اونا گفتن اشکال نداره،تو باما بیا که روحانی کاروانمون باشی.منم قبول کردم.خلاصه بقیه مسافرا با هواپیما برگشتن ایران،فردای اون روز راننده عراقی اومد و گفت شرمنده!عربستان به ما اجازه خروج زمینی و نمیده مجبوریم با هواپیما تا شام(سوریه)بریم و از اونجا با ماشین تا کربلا میبرمتون!ما خیلی ناراحت شدیم گفتیم کاش لااقل یه روز زودتر میگفتی ما برمیگشتیم ایران!چاره ای نبود.با هواپیما تا سوریه رفتیم و از اونجا با ماشین تا کربلا!تو راه از اردن و فلسطین  و… هم گذشتیم.به مسجد الاقصی و بیت الحم و مفبره حضرت ابراهیم هم سر زدیم.تا  اینکه هفتم محرم رسیدیم کربلا.چن روزی کربلا بودیم و نجف وکاظمین و سامرا هم رفتیم.دیگه کم کم باید برمیگشتیم.روز آخری که میخواستیم زیارت وداع بخونیم من دلم شکست. گفتم یا امام حسین من دوست دارم زیارت طلبگی بیام،این طوری که سر سفره دیگران باشم و… به دلم نمیشینه.خلاصه داشتم میرفتم خونه که یکی از هم سفرام اومد و گفت شنیدی آیت الله …اومده؟شخصی که ایشون میگفت یکی از روحانیون بزرگ و فاضل شهرستانمون بود که من و خانوادم رو میشناخت.گفتم نه.گفت:الان تو حرمه بریم پیش ایشون.رفتیم پیش اون عالم بزرگوار.ایشون وقتی منو دید گفت تا کی هستی؟گفتم فردا میخوام برم.گفتن میخوای بری؟میخوای اربعین و ول کنی و بری؟با اینکه ته دلم میخواستم بمونم به ایشون گفتم بالاخره پدرم منتظرم هستن و بقیه هم میخوان برن باید باهاشون برگردم.گفتن پدرت با من،بقیه رو هم من راضی میکنم بمونن،اگه نموندن شما پیش من بمون.خلاصه بقیه همسفرا راضی نشدن بمونن.ولی ایشون نذاشتن من برم.گفتن اگه بمونی با هم یه حجره تو حوزه میگیریم و یه زیارت طلبگی میکنیم خرج و مخارجت هم با من،ولی اگه بری من مجبورم خونه مردم بمونم و اونجوری آزادی عمل ندارم.منم از خدا خواسته قبول کردم و تو دلم بشکن میزدم!بعدها اون عالم برای من تعریف کرد که همیشه وقتی میومدن عراق چند روز کاظمین میموندن تا خستگیشون دربره بعد میومدن کربلا،ولی این دفه انگار یه نفر هی هولشون میداده .تا زیارت کاظمین و انجام دادن فوری اومدن کربلا!ایشون میگفتن اگه دیرتر میومدم شما رو نمیدیدم و نمیتونستم یه زیارت طلبگی بکنم.این دفه امام حسین میخواستن من زیارت طلبگی بکنم.

منم تو این فکر بودم که اگه ایشون نمیومدن من هم به آرزوم نمیرسیدم!

و این طوری بود که تو زمانیکه طلبه ها سخت ترین شرایط و برای سفر به خارج از کشور داشتن تونستم به مکه و مدینه و سوریه وکربلا و نجف و کاظمین و سامرا مشرف بشم.حتی جاهایی مثل مسجد الاقصی قسمتم بشه که کمتر کسیه تونسته اونجا بره. اگه اون روز اون مامور منو نمیدید و نمیرفتم شهربانی،معافیت نمیگرفتم و نمیتونستم برم زیارت.

عسی ان تکرهوا شیئا و هو خیرا لکم….

آدم اگه بینا باشه میتونه اسباب و مسببات و تو این جهان ببینه…

—————————————-

سلام به همه رفقا

گله نکنید که چرا هفته پیش مطلب نذاشتم. راستش این چند وقته واقعا دیگه فرصت هر هفته مطلب گذاشتن رو ندارم، واسه همینم تصمیم گرفتم هر دو هفته یه بار مطلب بذارم. ولی دیگه بد قولی نمیکنم و روز چهارشنبه سر موعد مطلب رو میذارم. پس مطلب بعدی میشه روز بیست و چهارم دی ماه ۹۳ ،ان شاالله

دعا کنید که برای آنان که بر گردن ما حقی دارند، مخصوصا پدران و مادران مهربانی که اگه هستند که خاک پایشان را بر چشم کشیم و اگر نیستند با یک فاتحه یادشان کنیم…

یاعلی مددی

مهندس طلبه

۹۳/۱۰/۱۰